Dit meisje ontmoette ik 8 jaar geleden in Sengerema. Ze heet: Maryciana P. Nyanzula. Haar adoptiemoeder wilde heel graag dat ze naar school ging en dat ze leerde lezen en schrijven. Ook Maryciana zelf had deze uitdrukkelijke wens.
Echter, geld voor school of voor schoenen en uniform was er niet. Dus probeerde haar moeder Maryciana hier en daar wat opdrachtjes te geven. En onderwijl was moeder hard bezig het eenoudergezin draaiende te houden. Maryciana gaf aan dat ze klasgenootjes miste en dat ze niets liever wilde dan echt naar school.
Mijn kleindochter was net geboren en mede hierdoor kreeg ik een ongelofelijk medeleven met dit meisje. De kansen die Maryciana had om een goede toekomst op te bouwen waren nihil. Ze zou voor haar broertjes en zusjes moeten gaan zorgen en vaak als de meisjes geslachtsrijp zijn, worden ze zelf snel zwanger. Want het meest uitdagende en hoogst haalbare in het leven is voor hen vaak: zelf moeder worden.. Dát vond ik onverteerbaar. Moeder worden is fijn, maar vanuit een gezonde en stevige relatie en liefdeswens. Niet zo! En zo jong!
Mijn hart maakte een sprongetje, want ik kon Maryciana helpen! Zij moet gewoon haar lagere en middelbare schooltijd naar school… en dan heeft ze tenminste een kans om zelf een goed leven op te bouwen.
Ik kende George Tumbo, een lokale boekhouder, van het educatieprogramma in Sengerema, waar ik als coach 2 jaar vrijwillig voor gewerkt had. George was o.a. voorzitter van NURU, een stichting in Sengerema die zich inzette om kansarme kinderen naar school te krijgen. Mijn stichting MamaZoeloe ontmoette NURU. Een mooie samenwerking werd geboren.
Inmiddels is Maryciana bijna klaar met haar middelbare school. Ze is diverse jaren klassenoudste geweest en heeft een klas overgeslagen op de middelbare school vanwege haar goede prestaties.
En er zijn naast Maryciana nog eens 29 andere kinderen die door onze stichting volledig financieel gesteund werden om de basisschool en middelbare school te doorlopen. In vele gevallen met een mooi diploma.
NURU, onze partner, zorgde er ieder jaar weer voor dat ze de nodige schoolspullen, uniformen en schoenen kregen. Dat examens betaald werden en er genoeg schriftjes, potloden en spullen waren om ze de lessen te laten volgen. Verzoeken, rapporten en een goede samenwerking (via mail en Skype) zorgden voor structuur en duidelijkheid naar ons als hun ondersteuners.
Ik ga Maryciana zeker opzoeken als ik weer naar Tanzania kan. Dan laat ik jullie weten wat haar schooltijd voor haar betekend heeft en wat haar toekomstplannen zijn. Wellicht kunnen we hier met elkaar weer iets in betekenen. Ik hoop het maar: hart op!
Willeke de Mos
ANBI registratienummer 8502 63 785