Jubileumblog

happy boys at school

Hoera, Mamazoeloe bestaat 10 jaar! Samen vieren wat we allemaal hebben bereikt, is vanwege corona helaas niet mogelijk. Maar foto’s terugkijken kan natuurlijk wel. Daarom neem ik jullie in mijn blog graag mee naar de mooiste momenten.

Op 7 februari 2011 was het zover: ik had mijn bestuur gevormd en de stichting opgericht: we gingen aan de slag voor kansarme mensen in Afrika.

Jaar in, jaar uit heb ik als vrijwillig en gepassioneerd mens, verbinding gezocht met mensen in Sengerema, Tanzania. Zij leven een totaal ander leven dan wij. Wat het uitdagend maakt.

Het is echt zó bijzonder om met hen te praten, samenwerkingen aan te gaan en hun cultuur en levensstijlen te ontdekken. Dat gaf me een boost aan adrenaline en geluksgevoel, omdat ik wist dat we voor elkaar zoveel kunnen betekenen.

Zij maakten mij hongerig naar hun verhalen, nederig in mijn leven, als in meer tevreden en dankbaar. Ik voelde me nodig, voelde energie om te helpen, waar zij in mij meer een redder-in-nood zagen. De hulpvraag was groot!

Terug naar het nu. Ik kan door omstandigheden al een tijdje niet naar Afrika. We zitten in een pandemie-lockdown. In Nederland ben ik wel mama en oma, maar ik voel dat ik tekortschiet ten opzichte van ‘mijn’ kinderen in Afrika. Ik kan ze niet zien, horen, aanraken. Ik kan hun situatie niet voelen. Ik kan geen medeleven tonen en geven. Dat doet meer met me dan ik kon vermoeden.

Toen ik mijn frustratie uitsprak en iemand me aanraadde om eerst eens terug te kijken om zo weer enthousiast te worden, leek me dat een hele opgave. Als doener is juist terugblikken nooit mijn sterkste kant geweest. Ik wil altijd vooruit! Om te helpen, te initiëren, te organiseren, te doen en de handen uit de mouwen te steken voor een beter leven. Voor mijn dierbaren, maar zeker ook voor de kinderen in Tanzania!

Vooral daar waar het om moeders met kinderen gaat, voel ik me snel emotioneel verbonden. Je kind is tenslotte je alles. Als je kind ziek is, honger heeft, geen kansen krijgt. Dan gaan we vechten, zo werkt dat bij ons, mama’s. Die saamhorigheid, dat gevoel! Dát te mogen ervaren is een grote rijkdom in mijn leven gebleken. Samen sterk, hoe kan ik helpen, waar zit de nood, steun in de rug, wat helpt écht, nadenken, hard maken, noteren, meenemen naar huis, ambassadeur zijn…

Terwijl ik terugblik op de vele foto’s voel ik de situatie door de beelden heen. En die verhalen wil ik met jullie gaan delen: Alles uit het hart.

Ons werk in Sengerema gaat intussen onverminderd door, door de duurzame samenwerking met onze lokale helden en partners.

Maar ons jubileum krijgt een extra dimensie. We vieren 10 jaar door met elkaar terug te blikken: hart op! Want velen hebben bijgedragen aan het in stand houden van onze mooie stichting, waarvoor ik intens dankbaar ben.

Willeke de Mos, oprichter en voorzitter van stichting MamaZoeloe

Klik hier voor mijn eerste verhaal over een meisje dat niets liever wil dan naar school gaan